ذهنی ک نیاز به نوشتن داشت هر شب بنویسید برای خود خودتان.
قوه ی تخیل
این قسمت:
چشمانت را ببند جور دیگر بین
اولین بار است که میخواهم در این خانه ی زیر شیروانی دار بنویسم از حس هایم از تمام تمام هایم که حتی شاید برای خودم هم رازهای مگو باقی مانده اند
میدانید نگاه کردن و الخصوص بازبینی وسیله بسیار خوبیست تمام آدم ها به بازبینی یک روزه چندروزه یک هفته و یک ماهه نیاز دارند
که مشاهده کنند کارهای کرده و نکرده را دقیقه هارا بکشند گوش دقیقه ها را تمیز کنند تا بفهمند کجای کارند
چند روز پیش در فکر قوه ی تخیل بودم اینکه بتوانی شرایط را سخت تر خودت را محدود تر و زیر مشکلات بیش تر فرض کنی برای اینکه هدفت بزرگ تر و تلاشت بیشتر شود (و تعداد قرینه های لفظی را ع د سر بگیری).صدای تق تق کیبورد فضا را پر کند و تو بشنوی افکارت را که قل میخورند و در دایره ی واژگان مینشینند
الان جایی هستم که میتوانم جای دیگری را جایش متصور شوم مثلا فکر کنم در پشت بام رصد خانه ای هستم دستم را دراز میکنم و ستاره ای میچینم ....راستی موضوع نوشته چ بود؟!...
افکار افسار گسیخته
ناراحتم خیلی خیلی ...میپرسید از چه؟!از اینکه از مهر ماه و شاید قبل تر هایش که تصمیمم را داد زدم تا همین الان همبن دقیقه پیش هرچقدر گوششان را تمیز میکنم خالی خالیست یعنی از آن خالی های استفاده نشده و یا حتی صرف غیر ضروری ها شده نمیگویم مزخرف چون شاید لازم بوده ....بگذریم ها.
راستش بیست و یک روز بعد همان قدر شبیه نقدش بود قهرمان داشت
دقیقه های دیگر را از گنجه بیرون میکشم این یکی ها مال رفقاست کلمه هایی که بی وقفه نوشته و تایپ شده اند ک لبخند ببخشند یا هر چه
من همیشه مثبت نگر و سفید بین بوده ام اما مرور میکنم ک شکست شاید عادت شده .البته بیش از شکست تلاش نکردن عادت شده میتوانم جای شکست تلاش نکردن بگذارم و بفهمم معانی مخفی را ....
خب همین جا stop
عهدهای بسته شده تو خالی
دقیقه های سپری شده خالی خالی
کلک اما توپر بود و شاید سلاح نجات
تناقض جالبیست سلاحی که نجات دهنده است هرشب زین پس برای خودم خواهم نوشت برای او
که فکرهای بزرگ و زیبایی در سر داشت
چه میدانیم
فقط باید مبین این جمله بود:
“اگرچه کسی نمیتواند برگردد به عقب و شروعی عالی داشته باشد،
اما هرکسی میتواند از الان شروع کند و یک پایان عالی
بریم باید واس مهرو وقت بزارم بسه !
باید گریخت زین خیل آدمیان
زین فوج که جز کلاویه های سیاه و سفید چیزی نمیبینند
۹:۱۳پی ام
بیست و شش بهمن ۹۶
چهار ماه و چهار روز برای خودم میشه لذت برد .
بشینین گوش های دقیقه هارو تمیز کنین و بعد ی تصمیم بگیرین ک میخواین همینجوری ادامه بذین یا ن .
آرزومند آرزوهاتون.
